เรื่องย่ออิเหนา...

เรื่องย่ออิเหนา ( ตอนศึกกะหมังกุหนิง )ท้าวกะหมังกุหนิงกับประไหมสุหรีมีโอรสชื่อ วิหยาสะกำ ในคราวที่วิหยาสะกำออกประพาสป่า องค์ปะตาระกาหลาได้แปลงร่างเป็นกวางทองเพื่อล่อวิหยาสะกำมายังต้นไทรที่พระองค์ซ่อนรูปวาดบุษบาไว้ เมื่อวิหยาสะกำเห็นรูปวาดของบุษบาก็หลงรักนางจนคลั่ง ท้าวกะหมังกุหนิงสืบทราบว่านางคือบุษบา ธิดาท้าวดาหาที่ตอนนี้เป็นคู่หมั้นของจรกาแล้ว แต่ด้วยความรักและสงสารลูกจึงส่งทูตไปสู่ขอบุษบาให้วิหยาสะกำแต่เมื่อท้าวดาหาปฏิเสธท้าวกะหมังกุหนิงจึงสั่งยกทัพมาเมืองดาหาเพื่อจะชิงตัวบุษบาท้าวดาหาส่งพระราชสาส์นไปขอความช่วยเหลือจากท้าวกุเรปัน (พี่ชาย) ท้าวกาหลังและท้าวสิงหัดส่าหรี (น้องชาย) และจรกาให้ยกทัพมาช่วยกันรบป้องกันเมืองดาหาเมื่อท้าวกุเรปันได้รับข่าวแล้วจึงให้ทหารนำจดหมายไปให้อิเหนาที่อยู่เมืองหมันหยา(เมืองจินตหรา) อิเหนาไม่อยากไปแต่กลัวพ่อโกรธเลยต้องไป ในที่สุดอิเหนาก็ยกทัพมากับกะหรัดตะปาตี (พี่ชายคนละแม่) ทำให้ท้าวดาหาดีใจมากเพราะเชื่อมั่นว่าอิเหนาต้องรบชนะแต่ด้วยความที่อิเหนาเคยทำให้ท้าวดาหาโกรธเรื่องปฏิเสธการแต่งงานกับบุษบาจนทำให้เกิดเรื่องขึ้นมาอิเหนาจึงตัดสินใจสู้รบให้ชนะก่อนแล้วค่อยเข้าไปเฝ้าท้าวดาหาในที่สุดเมื่อท้าวกะหมังกุหนิงยกทัพมาใกล้ดาหาทำให้เกิดการต่อสู้กับกองทัพของอิเหนา ในที่สุดสังคามาระตาก็เป็นผู้ฆ่าวิหยาสะกำ ส่วนอิเหนาเป็นผู้ฆ่าท้าวกะหมังกุหนิงตายในสนามรบด้วยกริชเทวาหลังจากนั้นท้าวปาหยันกับท้าวประหมัน (พี่กับน้องของท้าวกะหมังกุหนิง) ก็ยอมอ่อนน้อมต่ออิเหนา อิเหนาจึงอนุญาตให้ระตูนำพระศพของทั้งสองกลับไปทำพิธีตามพระราชประเพณี

link เพื่อนๆ

นายสุทธิพงษ์ กอวิจิตร เลขที่12 ม.4/3
นายกษิดิศ อยู่ภู่ เลขที่13 ม.4/3
นายทับขวัญ สุวรรรประทีป เลขที่14 ม.4/3
นายประวีรวัฒน์ จันทร์เพ็ชร์ เลขที่15 ม.4/3
นางสาว กมลวรรณ มั่งถึก เลขที่16 ม.4/3
นางสาวจิรนันท์ พันโท เลขที่17 ม.4/3
นางสาว ฉวีวรรณ ม ากสอย เลขที่18 ม.4/3
นางสาว ชลลดา วงศ์นุกูล เลขที่19 ม.4/3
นางสาว ณัฐนรี ขิงจัตุรัส เลขที่20 ม.4/3
นางสาวดวงกมล บุญกูล เลขที่21 ม.4/3
นางสาว กมลวรรณ คชพันธ์ เลขที่11 ม.4/2
นางสาวชนม์ชนก จำปาเทศ เลขที่11 ม.4/1

จันรท์รักจริง

เค้าว่ากันว่า เมื่อก่อน..มีพระจันทร์อยู่ 2 ดวง พระจันทร์ทั้ง 2 รักกันมากมาย และสัญญาว่า มั่ยว่าจะยังไงเราจะต้องอยู่ด้วยกัน ถ้าคัยสักคนหายไป ก้อจะต้องตามหากันจนเจอ อยู่มาวันนึง....... พระจันทร์ผู้หญิงก้อได้ออกเดินทาง และได้ไปพบกับพระอาทิตย์ จนเธอนั้นได้หลงรักพระอาทิตย์ ด้วยอำนาจของแสงอาทิตย์ พระจันทร์ซึ่งมีแสงสว่างในตัวเอง ที่น้อยนิดจึงค่อยๆถูกแสงของดวงอาทิตย์กลืนไป เรื่อยๆ ๆ ๆ จนไม่สามารถมองเห็นเธอได้อีกเลย.... พระจันทร์ผู้ชายด้วยความรัก... จึงได้แต่ตามหาเธอมาโดยตลอด วันแล้ว...วันเล่า... แต่ก้อไม่พบแม้แต่ร่องรอย พระจันทร์ผู้ชายจึงมีความคิดที่ว่า... ถ้าเราระเบิดตัวเองเป็นชิ้นเล็กๆๆหละ เราก้อคงจะตามเธอเจอ พระจันทร์ผู้ชายก้อคิดอยู่นานนะ (2นาที) จึงตัดสินใจระเบิดตัวเองเพื่อที่จะตามหาคนรัก... ในคืนที่แสนจะมืดมิดก็ไม่มีแม้แต่เงาของพระจันทร์ มีแต่ชิ้นส่วนเล็กๆ น้อยๆ ของพระจันทร์.... เมื่อพระจันทร์ผู้หญิงรู้เช่นนั้นก้อเสียใจและไม่เคยคิดว่า... พระจันทร์ผู้ชายจะรักตนได้มากมายขนาดนี้.... แต่มันก้อสายไปแร้วหละ...เธอก้อได้ออกไป ตามหาพระจันทร์ผู้ชายและหวังเสมอว่า... สักวันคงจะเจอเค้าอีกครั้ง...และบอกกับพระจันทร์ผู้ชายว่า ...ชั้นขอโทษ... คืนใดที่มีดาวบนฟ้า....ก้อจะไม่มีพระจันทร์... แต่ถ้าคืนใดที่มีพระจันทร์...ก้อจะไม่มีดวงดาว ให้คิดเอาไว้เสมอนะ ใน...เวลาที่เธอไม่มีใคร คนที่เค้า...อยู่ห่างไกล ก็ไม่ได้ต่างอะไร...ไปจากเธอ